O Son İstasyondayım

Bugün tekrar gittim o son istasyona
Mahzun gözlerle baktý tren.
Anladým, yine getirmemiþti
Sevdiðimi meçhule götüren.
Tek tek gösterdim solgun resmini
Herkes uzak, ürkek ve yabancý,
Tek tanýyanýndým ben.

Vagonlara sýðmamýþ endamýn,
Hasretini taþýyamamýþ raylar.
Usulca bastým baktýðýmýz yerlere,
Esefle baktým bastýðýmýz yerlere.
Ne efkârýmý söndürebilir
Tüy kanatlý rüzgâr,
Ne yaðmur dindirebilir
Sensizliðin sancýsýný.
Zehir katýðýmdýr gittin gideli,
Sadece sen ýsýtabilirsin
Ateþte üþüyen ellerimi.

Saklambaç oynar gibi
Kovalarým hayâlini
Geç saatlere kadar.
Çýkar topuðumdan ter.
Öksüz kedi yavrusuyum
Kaderin derin kucaðýnda,
Yokluðun cehennemden beter.
Gözü yaþlý mumum,
Gecenin titreyen dudaðýnda.

Son bir umut,
Son bir sefer kalmýþ,
Sisli istasyon sokaðýnda.
Sesi iyice kýsýlmýþ hecelerimin…

*****
(25/04/2024 tarihinde, MEB Teftiþ Kurulu Baþkanlýðý “Teftiþin Kalemi” e-Dergisinin 3. sayýsýnda yayýnlanmýþtýr.)
*****
(Ýlk yazýlýþ tarihi: 11/05/2008; HEM, Erzurum)
(Son tashih zamaný: 02/05/2023; Kocasinan, Kayseri)

Sosyal Medyada Paylaşın: