her gece üþürken yýldýzlar
bilinmez gece karanlýðý yýkar gözlerimi
pencere aralýðýndan
görünür bir ýrmak aðzý
Yüreði aðzýnda bir anne yavrusu niyetiyle
þiirler uyutur uçurumlar gibi
nar’gilede sessiz bir duman
efkara haber salar bir müjdeci gibi
çalar saatteki uyanýk sabah
koyamýyor dünden karanlýk
elim bir dik’ene saplanmýþ
dikey bir ordugah kentinde yitiðim bul(un)
rüzgarýn kuru dal yorgunluðu
epirilmiþ gün tanýðýnda ten kokusu
gözlerimin retinasýndan ötesinde acýlarýn
karanlýðýn beþiðinde sallanan uykusuz yalnýzlýðýn
yüreðimi en derine en derine saðladýðým
kandiller ve mumlar
düþerken gecenin rahmine ýþýksýz gölgelerin
zifrin kuyusunda alabildiðince yandýðým...
y a n d ý ð ý m...
bir bavul hýçkýrýk býrakýr hayat
içimizin dinmez rüyasýna
ziyadesiyle ikilem
ziyadesiyle keder
yokluðun derin seceresine mýh gibi çakýlýr hüzün
g ü l ü þ l e r;
eskimiþ bir baharýn yeþilinden sarkan
güvercinler ve ispinozlar
deniz dalgasýnýn zirvesinde uçarý süzülen bir daðýn
kulaðýmda ebrûli bir ses yanýðý
ve ömrümün kapýsý; sonbahar sarý
ateþten milyon sayýlý merdiven basamaðý
c a n ý m ý n düþtüðü yerde
aynalar akissiz
aynalar buðulu
aynalar hummalý
aynalarda süngülü ordular
aynalarda perde perde ölüm sahnesi..
toplanmýþ s’esin külleri
acýlar türküsü ekilmiþ tellerine telgraflarýn
aðýt bir sessizlik düþer rüyalarýna bakýr uykularýn
evlerin damlarýnda taþ fýrtýnasý
býrakýr tortusunu bilinmez sýzýlarýn.
g a r i p ne gariptir
düþer gökkubbeden seslerin bilmediði susmalar
belki de her gidiþtir
hüznün ayaklarýný prangalayan
bu derin sükut
uyandýrýrken dev uykularýndan hüzzam makamýný bu hicranlý vakit..
-n u r e t t i n ÖNDER .