Kimi gördüysem bu dünyada, sevdaya hasret. Harap etti kendini, bu yolda viran oldu. Çektirdi çileyi, sundu sinelere zahmet, Kurudu gönül çeþmesi, çiçekleri soldu.
Gönlüne nisbet edince, hali periþandýr, Viraneye dönen gönlü, aþkýna pinhandýr. Suya kavuþan toprak, sevdasýna dermandýr. Hasretle bakarken arkadan, sönüp kayboldu.
Altýn kafesler içinde, feryad eder durur, Bülbül hangi güle konmuþsa, O gül, O’nundur, Hakkýn kapýsýnda bekleyen, naçar bir kuldur, Hicran, hasret duygularý sevdasýna yoldu.
Aþkýnýn feryadý, ehl-i dünyayý aðlatýr, Yad-ý cemil olan sohbeti, kalbi daðlatýr Alimle sohbet etmek, ilim irfan çaðlatýr, Cahille dost olunca, duygular harap oldu.
Her zaman; hüzünden didesi giryan olurdu Verseydin bir demet gül, bana canan olurdu, Sevda duygularý, daima hüsran olurdu, Yanan gönüller, esen fýrtýnayla savruldu.
Sevdaya hasret kalbe, yakýn olur uzaklar, Ýki gönül bir olunca, ne yapar tuzaklar, Birbirine kavuþunca, bal olur dudaklar Bir ömre bedel sevdalar, hüzünlerle doldu.
...andelip...
Sosyal Medyada Paylaşın:
andelip Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.