bir akþam daha çöküyor gece sessizce hep ayný gölgeler perdede uzayan ve kýsalan karanlýðýn aydýnlýðý her kýpýrdanýþ arkadaþ bana beyaz badanalý kaldýðým oda bir soba küçük bir halý, bir divan, bir minder, tahta masa iskemle bir kaç kitap iki koltuk eski kap kacak þurada raflarý boþ kitaplýk burada geliþigüzel çakýlý askýlýk duvarda bir süpürge köþede terliðin teki kayýp gýcýrdayan kapýlar eski konaklar gibi bakýyor yýkanmamýþ perdeler yýllar geçmeden önceydi her biri zor günlerdi bir baþýma taþýdým o gurbet saatlerini kah yalnýzlýk ve karanlýk gecelerini bütün felaketleri hatýrlatan gök gürültülerimi kar ve yaðmur yaðýþlarýný kah bahar ve çiçekli günler gecesinde göðün ýþýklý yýldýzlarý umut olurdu parlar durur süslerdi o yalnýzlýk günlerimi gülümseyen gözlerin beklerdi görmekten usanmazdý beni .
19.11.2023 /Ýstanbul Mustafa Kaya Sosyal Medyada Paylaşın:
e.mustafa kaya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.