SUSUYOR BAKIŞLARIM

"Aynalarýn yalanýný yakaladým ’söyle bana’larda.
Güya hiç birþeyim yokmuþ, geçermiþ zamanla.
Kendimden geçtim de,
bir Sen geçmedin Benden."



Saat, bilmem kaç?
Vakit, hep Sen.
Hatýrý sayýlýr düþler kuruyorum yine.
Rüþtünü ispat etmiþ yokluðunu görmezden gelerek.
Bir yalnýzlýk ki,
Ýçime içime iþlemiþ.
Varlýðýnýn yüzümü okþayan elleri geliyor aklýma.
Bakýnca kaybolduðum gözlerin.
Sesin,
Nefesin...

Sallanýrken boþlukta ayaklarým,
Sýký sýkýya sarýlýyorum Sen bildiðim son umuda.
Nutkum tutuklu,
Göz kapaklarým kelepçe,
Açmaya korkuyorum yine gidersin diye.

Yüzüm yok bakmaya yüzüme.
Unuttum bildiklerimi.
Nereye koyduysan söyle,
kendimi de bulamýyorum Sen gibi.
Susuyor bakýþlarým.
Kala kala bana Ben kalacakmýþým meðer.
Çaresiz,
bitâp düþüyorum koynuna gecenin,
Karanlýðýma þaþýyor Gece.
Geçmiyor aðrýsý gönlümün.
Katatonik özlemler, tahtadan pinokyolar yaratýyor.
Sonra bakýyorum ki,
konuþan yine benim kendimle...














Sosyal Medyada Paylaşın: