keşke
üçüncü mevsim de bitmek üzere
hâlâ aklým gözlerindeki o manâlý bakýþta
zaman üstünden akýp geçti onca þeyin
en son kalkan trenin çýðlýklarýyla
ve hâlâ içimde bir papatya büyütüyorum
her sabah gözlerinle bakýyorum dünyaya
kirpiklerimde gözlerinden kalan en son damlacýkla
biliyorum; "ama" diyeceksin
ama "ah!" bir bilebilsen…
çekip gideceðim
gözlerinin en bilinmez mevsimine
belki bir çið tanesi
belki bir papatya olup döneceðim:
"seviyor", "sevmiyor", “sevmiyor…”
biliyorum "ama" diyeceksin
keþke
seni bulabilseydim
her köþeyi dönünce
mesela
bakkaldan çýkarken
elimde gazetem
sen yeleðinin önünü ellerinle kapatýp içeri girerken
mesela
tam otobüse binerken "pardon" derken
yüzümü yýkarken baþýmý kaldýrdýðýmda
ya da
bir gün kapýmý açtýðýmda
içeri dolan hava gibi
karþýma çýksaydýn yeniden.
sesim
sesine
ses versin isterdim,
sessizce
yanýna sokulup uykunda
yanaðýna dokunup dönebilseydim keþke
saçlarýný koklayýp
ellerimle üzerini örtebilseydim
iþte þimdi
biliyorum
iki ayrý iklimin iki ayrý çiçeðiyiz
yanlýþ mevsimde, yanlýþ yerde açmýþýz
biliyorum "ama" diyeceksin
ben de " keþke" demiþtim zaten.
Ankara 2004
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.