de! deycem bi tefa uykum gaþdý gözlerimde bi dirhem desen uyku-muyku ðalmadý, önþe aklýma “hunu burada bi ðözel onaracan, elini ayaðýný “yüleyip” de goyvuracan sonura hurdan gakýp köye varacan hinci adýný me(v)zu ba(hý)s ettiklerini kim kimin anýný kakýyo, kim kimin adýný çýkaroyo kim kime aðman asýyo kim hanký garibenin gapýsýný týkýlayo, kimin eli kimin cebinde kim kimi “ðüce görme”ye hakir görmeye eziyet etmeye gakýyo kim haksýzlýðý kendine düsdur edinmiþ kim gýzýný paraynan peþgeþ çekmiþ kim gardaþýnýn satýlmasýný sineye çekmiþ týðlacan ðözelce, geþceð(i) yere pusacan usul yollu kimsenin habarý-mabarý olmadan bakdýn herifçioðlu köþeyi aþýtlamýþ da, sinece gýçý-gýrýk köpeg gibi gýrandan gýrandan gelip-geli “gell buruya leyn” decen o deðilden yaðýrnýsýna-yaðýrnýsýna verip alýp endirecen ütülmüþ pinardan eþþek dayaðýný alývýcan eline endiri-endirivicen neresine ðelise bakdýn “dabannarý yaðlamýþ”ýsa yes edip, bi “fýdýlama ” yerleþdircen ya(hu)t da “yah edip” de bi endirecen olmadý “goltuk daþý” yetmedi sapanýna(n) adamýn gafasýna bi yerine file ilse “anam” deye bile ses edemez valla “gýk” bile deyemezler kim-(v)murduya ðetsin veled-i zina taha o dallara basýyo mu bakalým bi abidik-gubidik þerefsizler ani takike goca köyde asayiþ berkemal olu(r) valla sonura o deðilden, hiþ biþiy olmamýþ gibi usulcuk gelip goca balamýdýn altýna ya da sürüp gedip varýp ho yanna yat bi de hafif bi ülüzger esiyosa dalacan uykuya… oooh valla! ýp-ýra(ha)t ..
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Çelikli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.