Yýllar yýlý kalbimde durur ateþin harý.
Ýçimdeki yangýnýn, su serpmedim közüne.
Karanlýkta kalmýþým,hep bekledim neharý.
Bakamadým giderken,aðlamaklý gözüne.
Ne yaparsýn neylersin, haberin gelmez oldu.
Garip gönlüm hüzünlü,sen yokken gülmez oldu.
Gözyaþlarým içimde, kirpiðim salmaz oldu.
Bakmaz oldum dünyanýn baharýna yazýna.
Bülbül gibi þakýrdýn,yalan mýydý sözlerin.
Bakýþýyla sarardý, o hareli gözlerin.
Seviyorum dedikçe, kýzarýrdý yüzlerin.
Kaptýrýrdým kendimi, kýrýk telli sazýna.
Deredeki köprünün kenarýndan geçerken,
Yaz ayýnda köylüler ekinleri biçerken,
Kanat çýrpan turnalar,süzülerek uçarken,
Hatýrlarým geçmiþi,baþ koyardým dizine.
Mehtapsýz gecelerde karanlýkta yatamam.
Yer etmiþsin kalbime,içerimden atamam.
O tertemiz aþkýna baþka sevgi katamam.
Ne kadar çok kýzsam da, vefalýyým özüne.
Yaðmurun damlalarý pencereme vuruyor.
Bilsen þu garip gönlüm,ne hayaller kuruyor.
Senden ayrý olunca, sanki zaman duruyor.
Yeter ki sevgi olsun, razýyým en azýna.
Ülkü Ahýska
Nehar.gündüz demek