Sensizliğim Benim

Kapattým gözlerimi içe döndü bakýþým
Burnumu sýzlattý insan kokulu toprak
Ve kalbimi gördüm, sensizliðim
benim
Göðsümde sükûtun dayanýlmaz aðýrlýðý

Aynamda her sabah kaþlarýný çatýyor
zaman
Gün doðunca geceler süzülüyor
gözlerimden
Kör kuyularý doldurur artýk gözyaþlarým
Bir andý bu aþk ve sonrasý sonsuz keder

Yüreðimde kilitlenmiþ bir yara kendi
içine kanar
Hangi yoktasýn ah bir bilebilsem
Boþluðu yonttukça gözlerim hep sen
çýkýyorsun
Ýki ayna aramýzda birbirine yokluðunu
yansýtan

Gece gökler altýnda yorgun bir mezardýr
odam
Sensizliðimi giyinip þiirler yazdýðým
Ellerimde kalem giyinemedi o ellerini
Ancak birer yalnýzlýðýz bu dünyada

Hüzünler derledi gözlerim durmadan
Ýzini býraktým her baktýðým aynada
Sende kayboldum seni kaybettim
Kaçýp saklanabilir miyim sensizliðimden

Kalbim göðsümde sýzlayan bir yama
Bir ucu teyellenmiþ ölüme
Acýyý þu ömürden çýkardým bir gün
Baktým hiç yaþamamýþým sanki ben

Sensizliðimi çýkardým kendimden
Bir hiçin gölgesi düþtü aynama
giyindim ayrýlýðý yeniden
Yorgun bir ölümdü aþk usul usul
öldüðüm
Senden sonra ölümü yarým kalmýþ
bir caným
Yüreðimde bir sýrsýn kendimden
sakladýðým
Sükût söz yolculuðu gözden göze
kalpten kalbe
Kelimelerin sýrrýný ancak döküyor kalem
Sustum dudaklarýmdaki o adýný

Söz kýrýldý bir ucunda sen bir ucunda ben
Bu aþkla kopacaktýr bir gün kýyametim
Daraðacýnda deðilim daraðacý içimde
Bir tenhalýk sarýyor gittikçe yalnýzlýðýmý

Gözlerin gözlerime deðince bir masal
uyanmýþtý gözlerimde
Kendi içinde kaybolmuþtu zaman
Kendi hüznünü bekledi yýllarca yüzüm
Ayrýlýk bekliyordu buluþacaðýmýz yerde

Bir kayboluþtu yolum aþkla ölüm arasýnda
Ben aþký ölümden öðrendim kapýsýnda
sonsuzun
Sensiz ne kadar az kendimim ben anladým
Yüreðimin ucu bir baþka bene açýlýyor senle

Sosyal Medyada Paylaşın: