EY HAYAT! BENİ İYİ DİNLE

Ne diyeceðimi bilemiyorum.
Sana ey hayat!
Bu güne kadar.
Çýktýðým hayat yolunda.
Yarýsýný çoktan yarýladým.
Ama, düþe, kalka.
Ama, bata, çýka.
Tabii, biraz da yalpalayarak.
Biraz da savrularak, yaþadým.
Bundan sonra, hayat yolunda ne kadar yolum var bilmiyorum?
Ama, artýk daha dikkatliyim!
Çünkü, eski uçarýliðým yok.
Olgun çaðlarýmdayým.
Adýmlarým, daha yavaþ ve daha temkinli.
Çünkü, artýk benim boþa harcayacak, ne vaktim var.
Ne zamaným var.
Ne de öyle bir lüksüm var.
Her geçen gün ömürden.
Þunu daha iyi biliyorum.
Zaman benden ve bedenimden.
Çok þey aldý gitti.
Artýk farkýndayým!
Zamanýn yolculuðunda...
Ne denli önemli olduðunu.
Onun için her anýn
tadýný çýkarmaya çalýþýyorum.
Yürüdüðüm hayat yolunda.
Bastýðým topraðýn, hoþgörüsüne sýðýndým.
Artýk, bu yolculukta....
Huzur yoldaþým!
Yalnýzlýk, en vefalý arkadaþým!
Ey hayat!
Þimdi beni iyi dinle.
Bu yaþýma kadar, ne yaþadýysam.
Yaþadým!
Ne gösterdinse..
Gördüm, geçirdim!
Hepsi, geldi geçti.
Ben bu yola çýktýðým.
Bu hayat yolundaki hikayeyi...
Mutlu sonla bitirmek istiyorum.
Bu da sana son ricam olsun!
Dinçer Dayý
Sosyal Medyada Paylaşın: