gözlerinin havanýnda dövsen beni seni bana katýp acýný acýma yine de bir parçayým sana doðrulan -doðan- bütünlük denilen gece gündüz neden terk eder birbirlerini
uzayýp kýsalýyorsun kýsalýp da uzuyorken saçlarýn dönüyorsun kaç mevsim içimde göðsümdesin avcýkuþu
çocuklarýn ellerinde rüzgârgülü oyun oynarken saklanmýþ sokak terk ediyor bütün þehirler beni ve bütün gölgeleri çekiliyor çocuklarýn ayaðýmý dýþarýda atsam aksak bir pandomim ya da palyatif çözüm bulunamýyor kaldýrýmlara benim kadar yalnýz