Ne Sazımız Kaldı, Ne de Telimiz

Kader yýktý geçti, savurdu bizi,
Ne mazimiz kaldý, ne de sýlamýz.
Tarifsiz acýlar, kavurdu bizi,
Ne közümüz kaldý, ne de külümüz.

Yazmýyor kalemim, dilde söz bitti,
Ýlham perilerim, kayboldu gitti,
Yitirdik dostlarla, tüm muhabbeti;
Ne sazýmýz kaldý, ne de telimiz.

Daðlarda açardý, hercai güller,
Esti mi delice, eserdi yeller,
Nerede þen-þakrak, huzurlu haller?
Ne yazýmýz kaldý, ne de yaylamýz.

Gurbet bizi yutan, dipsiz boþ kuyu,
Terk ettim, gözlerim, nemli-yaþ, köyü,
Yaðmursuz kalýnca, kurumuþ suyu,
Ne kazýmýz kaldý, ne de gölümüz.

Fayda etmez bazen, paran, pulun da,
Harcamak gerekmiþ, Allah yolunda,
Emanet verilen, dünya malýnda;
Ne gözümüz kaldý, ne de meylimiz.

Alaca karanlýk, çöktüðü zaman,
Depreþir dertlerim, halim pek yaman,
Yarayý sarmak ah, mümkün mü hemen?
Bir sýzýmýz kaldý, bir de çilemiz.

05.05.2023
Muhittin Alaca


Sosyal Medyada Paylaşın: