Ah be! güzel kýzým. Dünki haberlerde gördüm seni. Kuru bir tahtanýn üzerine yazmýþlar ismini. Sahipsiz demiþler , kimsesiz demiþler. O küçücük bedenini, topraðýn baðrýna emanet etmiþler!
Sahi, yok muydu kimsen? Annen , baban ,kardeþin ya da ailen? Küçücük bir mezarýn baþýnda, senin için bekleyen, dua eden ?
Sahi, yok muydu ailen ? Aramadý mý bulamadý mý seni hiçbiri? Duyamadý mý o sahipsiz kalmýþ sesini; yoksa onlarda mý kimliksiz kaldý, sen gibi?
Affet bizi güzel kýzým. Dili baþka dini baþka , el bildiklerimiz kadar, el uzatamadýk. Kimliksiz kalmýþ hayallerine umut olamadýk. Seni ve sen gibi on binlercesini sahipsiz býraktýk.
Affet bizi güzel kýzým. Suskun çýðlýklarýna çok uzak kaldýk. Bir Allah’a bir de gözyaþýna sýðýndýk. Affet bizi güzel kýzým.
Affet…
Uður Kýlýç / Respect 06.04.2023 Sosyal Medyada Paylaşın:
respect Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.