Geçen gece rast gele bir film açtým. Maksadým biraz zaman geçirmek birazda eylenmekti. Bu nedenle de komedi türü seçtim. Fakat deðil bir kez olsun gülmeyi, aksine film boyunca aðladým. Evet, evet aðladým sevgili Neden mi? Çünkü, senarist sanki bizim hikayemizi yazmýþtý Üstelik sanki baþrolde oynayanlarda bizdik. Bilmem hatýrlarmýsýn ilk tanýþtýðýmýz günleri Komik bir karþýlaþma, devamýnda ise Sevginin, sevincin, hüznün karýþýk olduðu . Bitmek bilmeyen bir zaman dilimi... Ama en önemlisi de umutla korkunun kardeþ olduðu anlar.
Kadýn, adamýn gözlerinde kaybolurken, Adam ise kadýnýn sözlerinde eriyordu. Sýký bir dostluk gibi görünen gizli bir aþk... Ne kadýn açýlabiliyordu adama Nede adam kadýna... Adam içine kapanýktý, yoktu cesareti Belli ki çoktan kabullenmiþti esareti Oysa ki olmasaydý üzerindeki O utangaçlýk ceketi Kim bilir neler, neler diyecekti kadýna...
Sahnede söylediði þarkýlarla Ýfade etmeye çalýþýrken kendini Bir nebze olsun yýkýyordu bendini
Kadýnýn, yýldýz gibi parlarken gözleri Olmazlarý oldurur gibiydi sözleri Yýlaný deliðinden çýkaran tatlý bir dili Ve hoþ bir gülüþü vardý. Fakat nedense titriyordu her seferinde "Abi" derken dudaklarý, sevdiði adama. Oysaki yüreði nasýl da pýr pýr ediyordu Týpký beyaz bir güvercin yüreði gibi...
Kadýn, "abi demesem olmaz mý?" der gibi bakerken adamýn yüzüne, Adam, "aramýzda ki yaþ sorun olur mu?" Diye soruyordu içinden.
Ahh... ahh bir sesli diyebilseydiler içlerinden geçenleri, haykýra bilseydiler o tanýmsýz sevdalarýný Çok þey deðiþecekti ama, ama olmuyordu iþte Yoktu ikisinde de o cesaret.
Masadaki vazodan çiçek alýrken eline "sence en çok hangi çiçeði seviyorum" Diye soruyordu kadýn.
Ve adam tek tek saydýkça - menekþe, leylak, sümbül... Her seferinde hayýr cevabýný alýyordu "Bilemedin ben zambaklarý severim" Dedi kadýn. Adam mahcubiyet hýrkasýna bürünürken, Benimse gözyaþlarým yeniden sýzýyordu yüreðime Çünkü o an senin de bir keresinde "Zambaklar hoþuma gidiyor" dediðin aklýma gelmiþti
Sanýrým ilk defa etkilenmiþtim Bir filmden bu kadar Ýlk defa gözlerim dolmuþ Ýçime gizli yaþlar akýtmýþtým. Ve her damla ateþ parçasý gibi yüreðimi yakmýþtý.
Umutla, heyecanla mutlu sonu beklerken ne yazýk ki Hüzünlü bir ayrýlýk yansýyordu perdeye Týpký bizim sevda sahnemizde olduðu gibi...
Acaba diyorum ben mi çok duygusal olmaya baþladým. Son zamanlarda ne zaman ki bir þarký dinlesem veya bir film izlesem, bir þiir yazsam gözlerim doluyor. Aklýma geldiðin anlarý hiç sorma zaten Gel ki aklýmda olmadýðýn an var mý ki? Ýyice sulu gözlü olmaya baþladým Üstelik alýnganlýðýmda artmýþ Yani öyle diyorlar Yoksa yaþlandým mý? Nedir?
Sevdiðim, sanýrým bu ayrýlýk artýk çok aðýr geliyor Taþýyamýyorum, dayanamýyorum.
Kapatýrken ben de son perdeyi Bir damla yaþ daha sýzýyor, sýzýyor yüreðime.
Nefesi ( Orhan ÖZER)
14.01.2023
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nefesi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.