Dolu dizgin yaþanmýþ, Kulpu kýrýk bir hayat! Hoyratça sevmelerden yorgun bedeninde... Can çekiþen kuþ misali,çýrpýnan bir yürekle.. Elleri baþýna destek,oturmuþ esefle... Düþünceliydi yine Kralýn Soytarýsý...
Çömelip baktým... Sýktý kuvvetle... Ve haykýrdý hiddetle: "Anla artk Azizim!, Hayat sana ne sunduysa, Perdede o oynar! Baþrol olsan ne çýkar? Ýllaki söner ýþýklar!... Bir bakmýþsýn herkes güler! Ve sonra herkes aðlar! Alkýþ kesilir... Þaþaa biter! Herkes yurduna koþar... Deli yaðmurdan kaçar.. Bir baþýna kalýrsýn..."
Ýç çekerek hýçkýrdý.. Göz yaþýna sarýldý... Belki þevkatime sýðýndý.. Ve sonra dedi ki: "Kralýn soytarýsý da kendi derdine yanar!"
Dudaklarýnda beliren kýsýk bir tebessümle.. Devam etti dalga geçer bir dille: "Ýþte söner ýþýklar demiþti ya... O Allahsýz ýþýklar ki, onlar var ya!!! Her köþe baþýnda... Bir meyhane dibinde.. Veyahut bir çingene damýnda... Bir bakmýþsýn bir evin avlusunda... Umarsýzca göz kýrpar!"
"Bitti" dedi ve gitti usulca... Benden buraya kadar!!!
Sosyal Medyada Paylaşın:
Fikrim Derya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.