SUSKUN DUVARLARIM...
Suskun duvarlarým vardýr ki benim
Aslýnda içinde benden bir þeyler olmayan
Savrulurken zamansýzlýkla kurumuþ eski bir gözyaþý gibi sureti yansýyan aynamdan
Ýçinden koparken adý bilinmez bir þeyler ki
Kelimeler yýðýlýrken eski gönül sayfalarýmda
Bu þehirde hapsolmuþum her düþle uyanan sabahýn ölümle kesiþtiði sokaklarýn ardýnda.
Hatýralar anýmsatýr bazen yolunu kaybeden düþler þehrinin kuytu sýðýnaðýnda
Sahipsiz düþlerin yoksullaþan bedenleriyle ruhunu aramaktan ki bitkin
Hiç sonbahar yapraklarý düþmezler midir sahipsiz kentin sokaklarýndan
Umulmaz bir uðultuyla saplanýrken sisler
Kaçýnýlmaz bir sondur ki bizleri bekler
Sessizce ve usul usulca
Hiç de kaçamak bir sebeptir beklemez
Saatin yalnýzlýðýn kör kurþunuyla vurulduðu anlarda
Suskun duvarlarýn feryadý hiç bitmez.
Bilinmez bir ölüme deðin uðurlanan son bir beden midir bu suskun duvarlarýmdan.
Hangi bir yana baksam ki silinen insansý gölgeler
Bir vakit çýkýp gitsem þehrimle örülen suskunluðumdan
Adýmý bilmeyen kimsecikler arasýndan alýp çalsam bedenimi
Ruhumdan kayýp giden karanlýðýna alýþkýn suretimin yansýdýðý ay ýþýðýnýn ýslattýðý sokaklarýnda
Umulmaz bir ümitle arasam son bir kez daha kendimi
Sorsam baþka umudu yitik gölgelere
Kýrýlan son bir kadehle kaybolup giden kýsacýk gençliðime
Haykýrsam geceyle örülmüþ yalnýzlýðýn efendiliðindeki þehrimde
Sarýlsam bir zaman açtýðý çiçeklerinden utanan aðaçlara
Bir ses bir nefes olsa daha yanýmda
Sahipsiz sözcüklerimindir yaþanýlacak bir anlamý olsa.
Yýkýlsam yalnýzlýðýmla serpilen suskun duvarlarýmýn koynunda
Cebimde eskimiþ bir kâðýttýr rüzgârýnda savrulan olsa
Kurumuþ bir dal gibi titreyen ellerim kederin kýpýrdamasa
Sahipsiz cümlelerle gölgelemiþ bakýþlarým soðuyan bedenimle yavaþ yavaþ donuklaþsa
Terk edilmiþ suskun sözlerdir dökülse terk ettiðim suskun duvarlarýmda
Kifayetsiz sözcükler birer birer karanlýðýn korkulu sokaklarýnda kaybolsa.
Ardýmdan yetiþemese utamadým ýþýltýlý tadý doyulmaz çocukluðum.
Titreyen yüreklerde mezarýmda bir çiçekle sonlanmasa
Gittiðim gün bir daha aydýnlatmasa güneþ suskun duvarlarýmý
Ýçimden söylenmemiþ sözcüklerdir saklýdýr mýdýr bilinmez
Son doðan güneþledir artýk ölümle sonlanýr bu hayat bilinmez…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kavramsal Empati Yılmaz S Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.