Ağlamaklıyım

Hüznün deðmediði, sevincin bâki kaldýðý
Gecenin bitimsiz ve boðucu karanlýðý
Sona erecek diye beklemekle artan
Giderek tüketen zaman girdabýnýn
Hezeyanlarýný bilmem ki nasýl anlatsam.

Bir gülüþü var hayatýn ve ne de doyumsuz
Öte yandan da sýzlatýr içi býrakýr aç, susuz
Ýnsanoðlu hep çaresiz, iki kapýlý þu handa
Nefes anlýk, ölüm bitim deðil fakat apansýz
Mantýðýn bittiði yerde akýl ermez, kifayetsiz
Güzellikler gider elden buna takýntýlýyým.

Durdurun zamaný desem hüzne kapansýn
Varsa yollarý onun, bir tek sevince açýlsýn
Severiz elbette gülü yeter dikeni batmasýn
Çalacaksa kýrýk sazým derdi, yarayý açmasýn
Sýnanýþtý özünde bu, kul ki vefasýz olmasýn.

Nasýl takýlmam gidiþe, birileri dur demeli
Kendini bilenle hayat elbette doyumsuz keyifti
Haddi aþanlardandýr bu kargaþa, monotonluk
Tükeniþe âmade nefisten inan biz de yorulduk.

Oðuzhan KÜLTE


Sosyal Medyada Paylaşın: