ZAMAN GÖZLERİMDE ERİYOR
cam önünde bir koltuða gömülmüþ,
seyre dalmýþým, havada hüzün,
ýslak ýslak yaðýyor,
belkide bir ýslak imzalý gülüþ býrakmaktý,
göðün derdi,
koþtura koþtura minik öðrenciler,
otobüs kapýlarýnda, bir aceleye ivme kazandýrýyor,
anneler günün yemeðini ocaða koyuyor,
ben de kahve elimde, suskunun elinden tutmuþ yalnýzlýðýmý palazlandýrýyorum,
düþü gülüþe, gülüþü suskunun düþüne,
vere vere kaç saat yaðdý, kaç otobüs geçti,
bilemiyorum annemin koluma dokunmasýyla kendime geldim,
belkide camýn içi ve dýþý,
farklý zamanlarda yaðan yaðmurun sesiyle yýkanýyor,
öyle sabun kaymayan,
kese kaðýdýna konmuþ kayýp bir zaman gözlerimde eriyor…
Sibel Karagöz
#sibelkaragözþiirleri
#sibel_karagoz
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sibel Karagöz ( Sibelce Ş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.