Adı Olmayan Şiirler - 13
Yusufçuk konuyordu hasretliðimin zikir çeken hallerine.
Bir deli rüzgar akýp gidiyordu
nefes diye göðüs kafesimden içeri.
Hayyam
cenneti de þarabý da sevgiliyi de
bu dünyada buldu diye,
yanýk yanýk türküler söylüyordu,
kulaðýmýn kiriþine yaslanmýþ olan,
yaðmur kuþu
Yýldýzlardan ýþýk toplayýp fanuslara saklayan sevgilinin,
korktuðu karanlýðý aydýnlatýyordu,
ateþ böceði
Gel diyordu Tanrý,
yedi kat gökyüzüne kurduðu cennetinden bakarak bana,
“gel Zümrüd -ü Anka kuþunun kanadýný takýp omuzlarýna” çýk diyordu
yarattýðý cehennemin azabýndan
Mutluluðu adaletsizce paydaþ ediyordu þeytan.
Bu yüzden acýlar denizinde yanýp duruyordu insan...
günahlarý sevaplarýný yutuyordu isyan ettiði kaderinden dolayý
Sýralý ölümler nasip etsin diye
Azrail’i tutukluyordu vicdan
ve sýralý doðumlarda çoðalýyordu AÞK
Kimsesizliðin kimi olmak için dolanýp duruyordu
sýrtýnda heybesi,
avuçlarýnda umutlarý ile Derviþ
ve kelebek
kanatlarýný yakýyordu kirpiklerimde
küllerinden tekrar doðmak için
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.