İhtiyat

Tüm gücümle örse vuracaðým
Elbette kýrýlacak o taþ
Yalnýz ve sade bir yaþantýya razý olmayý bilmektir bu
Saymýyorum yine de bu hayatý
Öcümü alacaðým dünyaya býrakmam
Çýngýlar çýkartýyorum inatla baltayý taþa vurarak
Kabul etmiyorum
Benimsemedim hiç burayý
Bana bilenmiþti insanlar
Talihsiz bir hayatý sýrtlanmýþ olmam yeterliydi bunun için
Yüzüm
Öcü olarak kabul görülmüþtü
Rahata varmayan bir yorgunluðu taþýmaktan
Yüzleþmeye gidiyorum dünya ile
Usandým
Acýlarý ayýtlaya ayýtlaya gövdemden
Usandým
Þakak kemiðimde bir levye gibi bir acýyla uyumaktan

Örse vuracaðým elbet var olan gücümle
kýrýlmayan taþ býrakmadan
Karnýmda soluyan o þey
Yaþadýðým þeyin özünü görür gibi
Gülüþümde hep bir endiþe ile büyüdüm
Saplamanýn pimi düþmüþ bir traktörün vagonunda yolculuk etmek gibi,
Gözünü ayýrmadan kancadan...
Yoruldum,
Yaþýyor gibi olduðumuz o gerçeðin peþinde koþmaktan.

Artýkýn veda etmeliyim buna
Geriye dönmeme sözü vermeliyim
Soyunup koynuna girdiðim günahlarýma...
Sevgilim
Sevgilim
Sevgilim
Benim gibi talihsiz bir hayatý sýrtlanmýþ, baðrýna bastýðýný topraða vermekten gülüþleri güzel olan sevgilim.

Sarmalayacaðýz..
Çocuklarýn hüznünü iki ihtiyar gibi seninle
Ýþte sana bir gül
Ýhtiyaç deðil, ihtiyat

Ömer Altýntaþ

Sosyal Medyada Paylaşın: