Veda(sürgün)...

Sen,
dört harfli bir sürgün söyle..
Ben,
soluðumdaki boþluklarý doldurayým.
Kelimelerin üþüyen parmaklarýný, ýsýt...
Bir devrik cümlende olsa, söyle!...
Ayazlarý söyle, üþüsemde.
Yanýna türkü söyle,
düþ söyle,
bir sýcak gülüþ söyle soframa...

Seni hangi harfin çaldýðýný,
O harfle baþlayan biten, ne varsa söyle!..
Öznemi boyadýðým duvarý, siyahý...
Odamdaki, cebimdeki, ruhumdaki daðýnýklýðý...
Damarlarýmda yatýp kalkan kýrmýzýnýn,
kanýmýn misafiriyken,
nasýl taþýnýp gittiðini söyle!...
Pýhtýlaþmýþ duygunun, nasýl kanadýðýný...
Gözlerime týrmanmadan,
sensiz harflerimden nasýl düþtüðünü...

Sen giderken,
bende kalan sað elinin içindeki nikotin kokusunun,
benim solumda nasýl gül açtýðýný, sen söyle !...
Uzaklara doðurduðum cümleler ,
hangi þiire yada hikayeye emekler..
Sözsüz, dilsiz hangi mýsra büyütür,
eksik birer senleri...
Ýncinirmi, kýrýlýnca kýrýlýþlar...
sarýlýrmý baharýma yine,
çirkin,
alaylý bir inciniþ söyle!...

Dar kapýlarýný,
kapalý zamanlarýný,
Kýrlangýcýmýn el yazýsýndaki en son kelimenin üstünü örten külün,
yangýndan çaresizce kaçýþýný söyle..
kül, korkarmýydý yangýndan.
Dar aðaçlarýnýn sustuðu bir zamanda,
çiçeklenen idamlarýn asmaya adam deðil,
baharý vermeye insan aradýklarýný,
Parmaklarýnda esaretteki kuþlarýn,
aslýnda gelecekden çalýnmýþ,
daha çizilmemiþ,
daha doðmamýþ bir ressamýn,
rüyasýndaki yanlýz kanatlar olduðunu söyle!...
Yanýpta kendini külünden yaratanlara,
bir yangýn yeri,
Bir tarih söyle ölüþüme!.
Çürüyüþüme...

Susma!...
Bir balýðýn aðzýndan düþüp,
denize saçýlan mavinin tutsaklýðýný..
Gökyüzüne kapatýlmýþ tüm kuþlarýn,
Bir körebeyle gözleri baðlanýp,
özgürlük terasýndan aþaðý nasýl itildiklerini..
Saçlarýmý kestiklerinde,
kýrmýzý kurdelamýn hangi ayrýlýðýn,
gülüþüne baðlandýðýný...
Kiraz aðacýmý sökdüklerinde yerinden,
gölgesinin nasýl kimliksiz kaldýðýný söyle!

Saklanbacýmda onbirden sonrasýný saymayý her unutuþumda,
nereye saklandýðýný,
Dar kapýlarýný,
kapalý zamanlarýný,
Duvar kaðýdýnýn üstündeki,
güneþ deseninin neden üþüdüðünü..
Uçurtmalara iliþtirdiðim,
umutlarýmýn neden uçmadýðýný...
Tozlanmýþ yarýnýmý her silkeleyiþimde,
dünün neden dökülmediðini söyle!....

Söyle!...

söyleki,
Hiç doðmamýþ ressamýn,
rüyasý ölsün...

Arkadaþým zehra coturun anýsýna...
2008..

Sosyal Medyada Paylaşın: