GÖZLERİN

Ne vakit elime alsam kalemi
Mürekkebe düþer, yazar gözlerin
O vakit gözlerim içer elemi
Kirpikden gönüle sýzar gözlerin

Bakýþýn nam salar can otaðýmda
Güller meþke dalar viran baðýmda
Hasretin baðrýmý daðladýðýnda
Bütün ezberimi bozar gözlerin

Süzülse cennetten bir yüce murat
Çözülse muamma nur olsa sýrat
Niyaz etsem hakka bir sebep yarat
Korkarým gönlüme kýzar gözlerin

Hanýnda mihmana yerin var mýdýr
Yolcuya izzet-i ikram zor mudur
Aþktan sual etsem acep ar mýdýr
Belki cevabýný sezer gözlerin

Fikrimden çýkarýp atayým dedim
Bir dem söylemeyip yutayým dedim
Yiten seneleri tutayým dedim
Bir baktým ömrüme mezar gözlerin

Maziden âtiye hasreti güder
Sýladan vazgeçer gurbete gider
Sevda çoktur diye çok inat eder
Niçin cananýný üzer gözlerin

Geceyi susturur ayý devþirir
Mehtabýn nurunda kahve piþirir
Göðün sinesinden yýldýz aþýrýr
Sinemin üstüne dizer gözlerin

Yýlmam karlý daðlar önümde dursa
Kýlýç kaným dökmez boynumu vursa
Merhamet etmez de bakacak olsa
Dizlerimde baðý çözer gözlerin

Bir kere gözüne deðdi çare yok
Ruh nasibin almýþ orda paye çok
Senin yürek bahçen her çiçeðe tok
Tek yaban gülünü süzer gözlerin

H.Aynaci
Sosyal Medyada Paylaşın: