SIR’DI HEP BABAM
Kendinden öðrendim doðru olaný,
Hayat için öðüt verdi hep babam.
Sevmezdi bir lahza asla yalaný,
Yaptýðým yanlýþý gördü hep babam.
Ömrünün sonuna kadar çalýþtý,
Sofrada lokmayý bizle bölüþtü.
Ruhumda sönmeyen sevgi geliþti,
Gönülden baðrýna sardý hep babam.
Hayatýn yükünü çekti durmadan,
Ýçine gözyaþý döktü vurmadan.
Etrafa sevgiyi ekti sormadan,
Hak yolda hamuru kardý hep babam.
Sevgiyi saygýyý öðretti önce,
Naifti yüreði kýldan da ince.
Çok mutlu olurdu hatýr sorunca,
Ýman ile ömür sürdü hep babam.
Bakarken yüzüme gülerdi yüzü,
Her zaman tatlýydý dilinde sözü.
Üstümden hiç eksik olmazdý gözü,
Gözüme parlayan nurdu hep babam.
Okuma yazmasý yoktu ezelden,
Arada söylerdi türkü gazelden.
Gurbetin yokuþu yordu tezelden,
Saati vuslata kurdu hep babam.
Dilinden düþmezdi Allah’ýn ismi,
Baðdaki gül gibi güzeldi cismi.
Duvarda asýlý kaldý bir resmî,
Kalbimde yaþayan yâr’dý hep babam.
Adam gibi adam ol oðul derdi,
Ýman ihlas ile dol oðul derdi.
Uzatma yanýma gel oðul derdi,
Her zaman halimi sordu hep babam.
Yüzlerce hikaye destan anlatýr,
Köy odasýnda kýþýn söyler dinletir.
Bazende sözleri yürek inletir,
Merak ettiðim bir sýr’dý hep babam.
Dindari unutmaz hiç bir sözünü,
Ömür boyu takip eder izini.
Kalem ile yazdý baba tezini.
Etrafýmý saran surdu hep babam.
Dindari/Osman Dindar/
Ýst.19/Haziran 2022
(Fasl-ý muhabbet Þiirim)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.