El
Umuda ve Aydınlıklara
Ufkun selam verdiði gökten,
Çiçeklerini aydýnlýklara açan tüm baharlara...
Bir yaz yaðmurunda söndü karanlýklar
Ve güzellikler iþlendi aydýnlýklara,
Bir soðuk kardelenin eteklerinde doðan,
Kýþýn þarkýsý gitti kýrlangýçlara.
Her sessizliðin içinde bir çýðlýk vardýr
Ve kötülükleri söndüren ýþýklar, sonbaharda.
Umudun anlatýldýðý hikayelerle, kýþlar,
Çiçekler, çocuklar, muhayyileler sýrlarýnda.
Aþýrýlýktan eriyen duygularýn çevireyazdýðý hali,
Sert duvarlarda erinmekle yok eden kýrlar
Ve düþlerin konuþulduðu meclislerde,
Aydýnlýklara gölgeler býrakýrlar, yakanlar.
Fýrtýnalý gecelerde þimale çeviren,
Pýnarlarýndan özgürlüðe soneler akan,
Bakýþlar vardýr, kuðu gölünde dolaþan, duymadýðýmýz,
Derinlerinden nice sözler kayan.
Ey umut yoksunlarý
Ve ey gülen gözlerdeki karanlýklar,
Hayal ile söylediðiniz sözlerinizi biriktirin,
Umuda
Ve aydýnlýklara.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.