Nefesin nem kokuyor,
gözlerin bulut sanki.
Kirpiklerinden devrilerek gelip,
yanaklarýna yýðýlan gözyaþlarýn sim mi yoksa?
Düþürdü sesin, yüreðimi avuçlarýma.
Pelteleþti dilim,
Elim teslimiyet fýrkasýnda.
Yaðmur gibi asýldý,
iki ucu yanmýþ yakama.
Gökyüzümdün sanki damla damla üzerime yaðan
Bir bir içerimi eriten.
Neden, niçin þimdi.
Gölgelediðin yüzünü göstermen,
Gülüþünü vurman.
Bir müzik kutusundan ýþýltýlý sesini duymam.
Damýttýn yüreðimi.
Saçýnýn telleri kundaklasa da rüzgârý
Ne kör olsun sözün,
Ne ayrýlýða çevrilsin yollarýn.
Saklamýþ olsan da yüreðinin fýsýltýsýný kulaðýmdan,
gelip geçmedin gözümden
Öylece kaldýn.
Meltemleri esir ettin aklýma.
Düþürdün kar tanelerine benzeyen gözyaþlarýmý saçlarýma.
Sessizliðine
Üþürüm bin kere çýkmaz ki sesim.
Yokluðunda Sanki rüzgarýn ýslýðý
seni sesleyen nefesim.
zekeriya duman
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.