Edep yapraðýnýn yeþilliðinde sararsýn benzimiz. Gölgesine sýðýnalým, bir kadeh bir þemsiye, kaldýrýmlarda her sabah. Kavanoz dipli dünyada, Bir merdiven tek gökyüzü, asýlsýn salýncaklarýmýz. Ellerim ceplerimde, göz kýrpar nutuk atan eðri büðrü sözcükler. ýslýðýma üst geçit þarkýlarda armaðan. Tut ellerimi avuçlarýmda kokunu demleyeyim fincan fincan. Çabuk ve acýsýz týrmansýn göðsüme sensizlik. Eski resimlerin arasýnda, kurutulmuþ bir papatya ya da yonca yapraðý. Tut ellerimi, bir leðen suda fýrtýnalar kopartayým, kâðýttan gemilere. Eþiðine kuru ekmek, duvarýna oraklar asayým. Zemheri matemlere bürünsün mola versin mahzenlerinde. Dört mevsimde tek ilkbahar süslesin bütün yetimhanelerin saçaklarýný. Tut ellerimi, Hava yaðmurlu ve üstelik þimþekler çakýyor…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mustafa IRGAT Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.