altýncý gün, öðlen oluyordu, güneþ tepede ince bir výzýltýyla önümde önce Halil bilmem kaçýncýsý ile Yasin ve Selim yol kenarýna attým kendimi yuvarlandým hemen cevaplarýný verdik çakallarýn elbet ama arkada kaðýzmanlý Þevket de düþmüþ ben yine ölmedim, yine ölmedim anne
Halil hele 4 ay olmuþtu geleli yetimdi, halasý büyütmüþ bu yaþýna Þýrnak denince aðlayarak yolcu etmiþ biz de yola vurduk ebediyen hem de ama aðlamadýk yandý gözlerimiz þýrýl þýrýl biliyor musun yaza niþanlanacaktý sevdiði ile kahpe kurþun niþaný oldu þerefiyle ben yine ölmedim, yine ölmedim anne
helikopter gelip aldý þehadete erenleri haber gitmiþ midir Yozgat’a Aksaray’a Kaðýzman dereleri dolmuþ mudur Aras’la Osmaniye caddeleri yine yýkýlmýþ mýdýr "þehitler ölmez vatan bölünmez" diye beni almadýlar yer kalmamýþ zaten zaten ben ölmedim, yine ölmedim anne
karanlýk çökene kadar kimse konuþmadý kim vardý ki bir þeyler anlatýp duracak þimdi Kaðýzmanlý olsaydý ne olurdu ki sanki doðuþtan kardeþimdi, kardeþdi anne
gece olunca derinden dalmýþým uykuya hýçkýrýklarým utancýmý yendi sonunda doya doya aðladým hepimiz aðladýk emanetlere iyi bak, bekle bizi de anne
Antepli Hasan ile sýrt sýrta yatmýþýz koynuna kývrýlmýþ birbirimize ýsýtmýþýz uyanýnca çiçeklerinle yüzümü yýkadým saçlarýn yeli ne de güzel esiyordu anne
gelirken omzuma taktýðýn al mendilim hilal’i vardý o gece semada, týpký sen gibi el uzatsam avucumdaydý, neredeyse sen de bizi gördün mü, gördün mü anne
deðiþiklik olsun diye yine barbunya yine barbunya konserve vardý nasipte zaten her daim o vardý bir de senin kokun aç býrakmadýn ya, sen hep varol anne
bir fýrsat olsa da çýkarsam botlarý soyulmuþ ayaklarýmla hissetsem otlarý olsun ayaklarým elim yüzüm soyulsun da varol, nasýlsa hepimizi sen sararsýn anne
vardýðýmýz hiçbir yer bizden deðil su istesek verirler mi ki zorla deðil çocuklar masum, küçükken herkes masum ya, burasý öyle bildiðin merhametli biryer deðil burada kardeþi kardeþe düþman etmiþler anne
keþke çocuklar yanýmýza gelselerdi çikolatalar verseydik yüzleri gülseydi korkuyorlar, hepsi kaçýyor bizden biz onlara bir þey yapmadýk ki anne
sevseydik evlat, yeðen gibi kardeþcesine bu kin nefret bu korku neden ki ah bir anlasalardý bilselerdi niyetimizi huzuru ekmek ettiðimizi görsellerdi anne
gündüz baþka geceler baþka buralarý baðrýn ne kan ne ölüme doymamýþ sebepsiz gibi sanki düþen yapraklar ecel hükümsüz ama ben yine ölmedim anne
öðlen menemen yapalým dedi devreler isli tavamýz tanýr bol acýlý menemeni matarada koyu çay gibisi var mý Ýstanbul, Ankara, Ýzmir’den ne haber anne
çýkarayým dedim çoraplar yapýþmýþ soyulmuþ derileri alýp merhemi sürdüm parmaklara bez sarýp temiz çorap giydim ölü kokan botlarým onlarý da kabullendi anne
hele iki üç gün daha yollardayýz yarýn ya da birazdan neler olur bilmem ama ne olursa olsun kaným helal sana dimdik ayaktayým, ben daha ölmedim anne
bünyamin diler 2200400121 Sosyal Medyada Paylaşın:
Bünyamin DİLER Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.