Elinde bir süpürgeli cadýnýn zamanýndayým sanki, Süpürgenin içindense boþalan toz yumaklarý Yumaklarýn içindeyse sözler uçuyor Kuþlar gibi göç ediyorlar , O tozlarýn en derinliklerinde sözlerin arasýndaki noktaya doðru son sürat uçarak , Artýk insanlarsa o boþlukta sözleri süpürür oldu , Sözlerse taþýnmaz olan alýþveriþ torbalarý gibi, Gitgide yükün altýnda ezilircesine Sokaða dökülmüþ medeni bir yaprak gibi þaþkýn, Acý çekmeyi öðrendiðim zaman Ýsmimi de öðrendim, Sonra ayaðýmda kabaktan bir prangayla yürüyerek, O mýsralarýn sonunda acý çekmemeyi öðrendim.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Timucin_23 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.