Ey, kýzýl gece yolcusu, Dermaný tüketmedi mi dizlerin. Aþk fermaný deyip dolanmaktasýn. Söyle bu yolculuk nereye. Naçar kalýr dilim, suskun Aðýtlara sunacak gözyaþlarým kalmadý. Aþk banesi sunan yüreðine sor. Bülbül figânýnda saklý matemi, hayâl mi sanýr... Deðmiþ mi lebleri kýzgýn ateþe. Yoksa kendini pervane mi sanýr. Yitirir ömür anlamýný sen yoksan günümde. Nerede baþlarsa yokluðun orasý leylimdir artýk. Bulutlara resmeylerim yüzünü, Yaðmur yaðdýrýrken onlar avuç içlerime, Her bir damlasýný ömrümden gün sayarým. Ah, kýzýl gece yolcusu..! Yokluðun matemim olur. Gündüzleri siyaha boyarým...(YEP)
Sosyal Medyada Paylaşın:
ben YEP Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.