O, ülkenin yüz aký, O, bir korkusuz kalem O, bir araþtýrmacý Gazeteci yazardý...
Yýlmadan ve korkmadan Karanlýða çomak sokup, Ülkeyi aydýnlatan Güneþin oðlu. Kalemini satmayan, Dürüstlüðün sembolü, O, cesur yürekli Uður Mumcu’ydu.
O bir Atatürkçü, cumhuriyetçi, Ýnadýna halkçý ve milliyetçi O bir devrimciydi.. Ölüme meydan okuyan.. O, Özgürlük savaþçýsý Barýþýn güvercini Uçarken ülke semalarýnda, Ket vurdu yobazýn çýkarlarýna.
Ve yirmi dört Ocak’ta Soðuk bir kýþ sabahý Yetmeyince yürekleri Düþünceyle savaþmaya Karanlýðýn cellatlarý Kahpece bir bombayla Kýydýlar onun canýna.
Ama bilmezler ki bizde Yiðitlerimiz ölse de, Düþünceleri ölmez. Yirmi dokuz yýldan beri Nesilden nesile taþýyor Onu seven her yürekte Bir UÐUR MUMCU yaþýyor...