Haydan gelen huya gider! O bir yalancýydý O bir soyguncuydu O bir dolandýrýcýydý O bir kumarbazdý
….
O bir þey yapýp da üretmiyordu Alýn terinin karþýlýðýný haksýzca gasp ediyordu Belki bir kaç saat içinde milyonlar elinde Zengin yaþama “Merhaba” diyordu
…
Ýnsan nasýl çalýþmak istemez ki Bir baþkasýnýn emeðini ret etmez ki Bu niyetli insanlarý durdurmaya güç yetmez ki Ölüm bile onlarý çevirmez yollarýndan
…
Ah vicdan! Karanlýkla sýnanan insaný uzun uzadýya uyutmayan… Ne kadar yese ne kadar harcasa onu avutmayan… Böbrek taþý çeker gibi bir saniye bile oturtmayan… Her þerliye ve zalime ilaç bulamayan lisan!
…
Aslýnda dünya malý kimi mutlu eder ki Geleceðe umut olmaya yeter ki Sanki oksijen yerine çektiði eter ki Ömrü boþa harcamaya jet hýzýyla koþar
…
Ne görüyor ne de duyuyor ne de burnu koku alýyor Vicdanýnýn freni boþalmýþ çitleri kýrmýþ ruhunu boþluða salýyor Yapacak bir þey de yok hidayet Allah’tan, dünyaya dalýyor Kime zarar verdiyse demeli gerçekten Ya sabýr!
…
Siz siz olun özenmeyin bu hayýrsýzlara Sözden, öðütten anlamayan arsýzlara!
Saffet Kuramaz
Sosyal Medyada Paylaşın:
saf şiir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.