Ýki arada bir derede kakmak mý ki Acep benimkisi, Buranýn Suyu baþka Topraðý baþka Gölgesi bambaþka, Biliyorum Bir çiçek deðilim Yelin öptüðü, Gözlerimi açtýðýmda Hep kara kara bulutlar karþýmda, Umudunu çoktan yitirmiþ gibi Gönlümü kucaklayan Masmavi gökyüzü, Amma velakin Neylerim Belki Her yer gurbet Ýçim bile Hasret, Her yol Çýkmaz bir sokak Kalabalýklardaki yalnýzlýðýn ceremesi, Zaman Ne bir ilaç Ne de bir merhem Özlemlerim yarý yollarda kalmýþ Tepinirler iken hep üzerimde, Ne ileriye bakabiliyorum Ne de geriye, Dil tutulmuþ Bakýþlarým Þüphenin Çok Ötesinde Dalmýþ gidiyor, Tutan da yok elimden Acep Acaba Pamuk ipliði mi ki son Bir Çare/m Düðüme Meydan okuyan...
* Berlin, 10.11.2021 *
Talat Özgen
Sosyal Medyada Paylaşın:
Talat Özgen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.