Dem-i Aşk -16-

Ay ýþýðý aralýyor siyah geceyi
parçalý bulutlarýn ardýndan

bir sen býrakýyor gecenin tam orta yerine
bir sen oluyorum gecenin tam bu deminde
kuytularýnda sen saklý sokaklardan
ucunda sen saklý bir bahara koþuyorum
ellerimde beyaz kardelenler
gözlerimde dünden kalma sensizlik
ruhumda zifir bir yalnýzlýk
yürüdükçe sana doðru ayaklarým
dökülüyor yakamdan
sensizliðe dair hüzün artýklarým

karþýmdasýn yalýn ve yalnýz

temaþa ediyor arþýn sakinleri arzý
cennet neresiydi cehennem hangisi
bu yaðmur hangi göðün baharý
bu sevda hangi iklimin rýzký

göz gözeyiz þimdi

biz bize ve bir baþka fena makamýnda
fena fissevdâ ve fena fiþþeydâ
gözlerinde, senden içre ben
sendeki bende, baþtan aþaðý sen

Biz bizeyiz ve biz bile yokuz þimdi

Arz-ý mevud’dur buluþtuðumuz yer
fýrat ile dicle arasý þimdi gökyüzü

Ve konuþunca sen
lütfedip zuhur edince cennetten sesin
serin bir imbatla
serenadýný çalar rüzgar schubert’in
ve çatlatýr en mavisini gökyüzünün
canýma selâ gözlerin.

Menbâýndan coþmuþ bir ýrmak gibi
menzilinde kavuþunca ellerimiz
ve kenetlenince hasretle yanan gözlerimiz
heft reng bir iklime çalar yeryüzü
bu aþk bize ihsan
bu sevda bize özgü...

Desen ki bana;
.... .........
Desem sana;
alemleri yaratana and olsun ki
ben de seni, ben de seni...



Sosyal Medyada Paylaşın: