MATEMİN BESTESİDİR SESSİZLİĞİM...

Zemherilerde solan yapraklarým
Mevsimin de çalýnýrken bekâreti
Aþka hicap ve özlem yükleyen
Mevsimin fesinde açan bir çiçek
Yalnýzlýðýn bahtýna ekildiðim tek tek

Hülyalarým var benim
Huda’msa tek sevdam
Sözcüklerin dibe vurdukça
Aþk ise boy verdikçe
Boyumu aþar asaleti yalnýzlýðýn
Mademki uçtuðum zirve
Mademki düþtüðüm bu sefil aþka
Mademki maðdur kimliðim deli dolu bir hezeyan
Matemin bestesidir sessizliðim
Mahzun çehrem…

Dökülen i mge i mge
Ketum yýldýzlarýn arasýnda saklý bir cennetim ben
Çýðýrýndan çýkan yeryüzünün metaneti sýnanýrken
Tenimde dolaþan i mgelerle
Sökün eden özlemim
Hicreti belki de gölgemin
Konuþlu olduðumsa rahmi evrenin
Bazen bir çocuk bazen bir cenin.

Hem anneyim hem baba tüm þiirlerime
Geçirdiðim bir peçe:
Kayboldukça mevsimin tininde
Perçemi bu hayatýn
Pençesini geçiren zalimin
Tutulan nutkumda açan her çiçek cahil cesaretiyle
Sevdiðimsin hür bir gökyüzü
Dikenlerimi kendime batýrdýðým
Mazlum bir yolcu.

Gidiþi olup da dönüþü olmayan seferi varlýðým
Kardýkça yeri göðü
Zýpkýn yemiþ bir rüzgâr
Sancýlý bir ölüm ve doðum
Kolaysa sen geç ve sev benim yerime
Yaktýðým gemiler ne ki
Yanan bu ateþin her kývýlcýmýna tutsak
Bir seyyahým ben
Semazen yüreðimden sökün eden
Zalim nefsinin de solduðu iblisin
Haraç mezat sevenlerden olmadým hem

Sosyal Medyada Paylaşın: