Yorgunum, insanlarýn sahte yüzleri çekti beni içine. Çýkarlarým ve benliðim ters düþüyor gözlerine baktýkça. Bir kadýn bende güven arayamaz, hayatýmýn rengi belli. Bir kadýn bana güven vermeli, kimi gördüysem rengini gizledi. Ayrýntýlara takýlmadým hayatým boyunca, yaþamanýn anlamý bende kalsýn. Kafamý her farklý yastýða koyduðumda, benimde rahat olmadýðýmý sende anlayacaksýn. Dünyaya bir kere geliriz, birdaha gelmeyi düþünüyor musun? Sana her sýrýtarak baktýðýmda bana yalan söylemeyi planlýyor musun? Sevgiyi güven sanýyorsun, güven her þeyin önüne geçiyor. Bu devirde millet babasýna bile güvenmiyorken, sana nasýl güvenmemi bekliyorsun? Zamana býrakmak, zaman harcamaktýr. Zaman insaný emen bir yaratýktýr. Zamanýný yalanlarýnla geçirdiðinde, ayrýlýk kapýnda olacaktýr. Sana her boþluk býraktýðýmda, aldatmanýn müptelasý olmuþsun, sana her kapýyý açtýðýmda yalanýn sihirbazý olmuþsun. Zehir bile olsan, güzel görünen bir çiçekten bile yeþerirsin. Aldanmak bu deðildir, emin ol! Ben yalaný deðil, yalancýyý sevmiþim.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Bilal Kahraman Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.