YAĞMUR MELEĞİ II-ZÜLEYHA

Ey züleyha!
Bir Yemen usulüdür aþk,
Kahve tadýnda.
Bulutlarý çekilmiþ yaðmurun,
Mýsrasýnda.
Aþk,
Bir þiir yangýnýdýr züleyha.

Ama sen;
Dur!
Neden açýyorsun elbiselerini.
Dur! Züleyha.
Zülfikar kessin diye ayak bileklerini
Neden koþuyorsun günaha.

Mavi þýralý ölüm bu, Züleyha.
Bu;
Hicretten sonra gömülen kýzýn,
Yüzündeki yara.
Sen kirlettin aþký.
Bu yüreðimdeki azra,
Döndü mezar taþýna.

Bir Halfeti vedasý,
Hatýrlar mýsýn, Züleyha,
Bacaklarý göðsüne gömülü adamý.
Boynunu açmýþtýn ona.
Deðirmi yüzüne düþen, aynam kýrýldý.
Bakma Züleyha
Bu sefer gömleðim, önden yýrtýldý.

Aþk Züleyha, aþk...
Fecri kanatan bir çýðlýk gibi kapýda,
Göðsümü yýrtýyor.
Gül kahvesine düþen
Bir yaðmur meleði
Yüreðime sesleniyor.

Ey Züleyha!
Ey Ýsmailin putu
Yýkýl.
Babil kulesinde
Bin lisanla
Yýkýl.
Aþk
Alev olup yaðsýn.
Býrak avuçlarýmdaki yaðmur,
Meleðini tanýsýn.

Yan züleyha
Yan.

Ahmet Serdar OÐUZ


Sosyal Medyada Paylaşın: