bak söktüler yine yýldýzlarýmý bir bir gök/yüzümden ve ne vakit solgun bir eylül düþse ellerime þiirlere soyunur yüreðim içlenirim arnavut kaldýrýmlý bir sokaðýn köþesinde yitip giderken
ve sen ! karýnca edasýyla gezdikçe yüreðimin dehlizlerinde usul usul tüketirsin beni o varla yok arasý kararsýz sevmelerinle hiçliðine düþerim
ve þimdi vakitsiz mevsimler kadar renksizim
tuale çizilmiþ resimler gibi bakma bana öyle tadým yok bu aralar ve çok mecalsizim ki dilimde kocaman eylül kesiði kendime lal kendime suskunum þimdi
gel ! gel de aralansýn güneþli bir güne arazlý gecelerim yüzünde sarý bir mevsim olsun dudaklarýn da ismim
ve ben buz kesen peronlarýn o sarhoþ sessizliðindeyim kurþun döken gecelerde kaybederken kendimi ü þ ü y o r u m ve sonra çarmýha mýh gibi asýyorum kendimi
biliyor musun ? kanatlarýndan vurulmuþsa ak güvercinler unutma ki gözlerinde ki o maviliði asla gidemezler
ve yine de ellerin düþüyor aklýma sonra marur ve mavi bakan gözlerin sonrasýnda arnavut kaldýrýmlý sokaklarda kaybolurken siluetin yeniden dile gelir kirletilmiþ hiçliðim
ey/zan
Sosyal Medyada Paylaşın:
ey/zan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.