Ben hiç ayýrmadým onlarý,
ufaklýklar, hep ayrý odalarý olsun istedi
oyuncaklarý yataklarýnýn baþucunda sýralý.
Soðuktan titremediler sarýldýlar sýmsýký,
neden bir odacýktým diye bana lanet okudular
ama ayrýlmadýlar...
Bilmezlerdi de babalarýnýn kömüre verecek paralarý olmadýðýný;
koca kýþ diz boyu kar geçermiydi tek kiþi bir odada.
Ben hep onlarý düþündüm,
nefesleriyle ýsýnan havayý sýmsýký tutarak.
Dünyanýn vermediði birlikteliði sundum onlara
Paylaþýlamayan yalnýzlýklarda:
bugünlerin umudu yaþatabilecektir,
bozacaktýr, sessizliðini dünyalarýnýn.
Tek tabaktan kapýþýlan tarhana,
çoðu zaman görülemeyen ikinci bir dilim ekmek.
Çok parasý yoktu babalarýnýn
yada benim bir baþka odam
ama onlarda yalnýz deðildiler koca þehirde
ve yarý toktu karýnlarý.
Böbreðini sattýðýnda babalarý bir lokma ekmeðe;
onlar oyundaydýlar.
Babalarýný yorgun sandýlar, baba yaralý...
Hiçbiri düþünemezdi bu akþam yemeðini
ilk defa tanýþtýlar köfteyle
ve sofralarýndaki soðuk içeceklere anlam verecek kadar da bilgin deðildiler.
Küçük kardeþleri zengin bir aileye verildi.
Biliyorum tek suçlusu bendim onlara göre;
dilim varmadý söylemeye küçük kalpteki büyük deliði,
olsun o iyileþecekti...
Onun hayallerini boyadýðý,
umudun resmedildiði beyaz duvar olamýycaktým
ama onun kaðýdý kalemi olacaktý mutluluðun resmedilebildiði.
Levent Bal
10:08:2008 (01:20)
Eskiþehir
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.