Ankara’da Gençlik Parký semaverde çay O kiralýk sandalý Teslim etmemiþ daha, Düþlerini semaya Geri vermiþ çocukluðum vay!
Benim þu usul ömrüm Ankara’yla Ýstanbul’un Arasýnda gerilmiþ yay, Usanmadý ok gibi Fýrlamaktan þu kalbim Çarpýp taþ duvarlara Döndü her seferinde(n) Ucu kýrýla kýrýla...
Yanlýþ bayýrlarýnda Hayat denen bu daðýn Sebepsizce koþturan bir deli tay Büyür yorula yorula.
Ankara’da Gençlik Parký semaverde çay Ýçindeki bozkýrý düþlerinin yaðmuruyla Yeþerten çocukluðum vay! Cebinde yarým kalmýþ Bir kara simit saklar, Yolum düþerse diye Ýstanbul’a bir ümit Boðazdan fýrlatýrým martýlara diyerek.