Bana gözelerin neden hep Ýstanbul gibi bakýyor?
Bir yaným çok seviyor diyor
ama bir yaným hiç güven vermediðini söylüyor.
Kadýköy vapurunda soðumuþ çay gibiyim,
Masanýn üzerinde unutulmuþ,
Kurutulmuþ bir gül,
ben deðiþik bir ruh halindeyim.
Hiç gülesim yok, Özdemir Asaf þiirleri gibiyim,
Mutluðum kýsa sürüyor ama anlamý da büyük.
Ben galiba aþk delisi bir serseriyim.
Ýstanbul,her metre karesinde öðrencilik yýllarým,
Ýskele kenarýnda onca özlenen sabahlarým,
Ve sen Ýstanbul gibi olan,
Yine mavi bak bana mavi gökyüzünü kýskandýralým.