kelimeler...11

terziler kapayamýyorlar henüz cesaretsizliði
çýplaklýðýn avantaj belki; kendini el-e-verme-me-mene...

senin pembe þekerlerden yollarýn var sanýyordum
dokundukça, tatdýkça varýlabilen
aðzýmda bir yutkunmalýk bir güzellikmiþ ama
aynaya bakýnca birazdan vazgeçeceðim...

"sana aþýk olabileceðim, bu kadar üvey gelmeseydi sana..."

sen sokaða çýkmama izin verdikleri ilk günsün...
annem eve çaðýrmadan evvel son 10 dakkam
mahalle sýnýrlarýndan bisikletlerle ilk çýkýþ-kaçýþ
dere tepe farkettiðim çiçeklerim, solucanlarým,
ufaðým diye kaleye geçirdikleri ilk sokak maçlarýnda
yediðim gollerden sonra yüzümün kýzarýklýðýsýn,
mahalle bakkalýndaki ilk hýrsýzlýklarým,
son anda vazgeçip çalmadan yerine býraktýklarým...
daha çok beðensinler diye söylediðim ilk yalanlarsýn
ellerimin ilk titreyiþi, ilk cümle kuramayýþlarým,
heyecanýsýn dokunduðum ilk saçlarýn,
ilk gözyaþýsýn ardýndan giden birinin, hani sevdiðin...
neden diye sorduðum ilk ansýn hayata,
ölümü aklýma getirmekten korktuðum an da ayný zamanda...
ilk aldatýþýsýn bir dostun, ilk özlemimsin çizgi film kahramanlarýma...

en ince derinden kurþun sökmek gibi bu,
sana bakarken gördüðüm güzelliðe ikna edememem seni
ve yalanlarýn karþý konulamaz hafifliðinden tatmýþken sen
ben baþýný okþarken yalnýzlýðýn;
-her saniye deðiþen onbinlerce resim karelerinden dikilmiþ bir kýyafet gibidir ya-**
hepsi
þimdi
ne yazik ki
çok güzel bakan gözlerinin bir aný ile
defnediliyorlar topraða
diri diri
çýðlýk çýðlýða
balkon demirleri üzerinde yürümekten korkmayan bir kedinin,
aþaðý sarkýtýlýrken hayatta kalmak için verdiði kavga gibi,
o kadar kan revan içinde sevmiþtim ki seni...


**: P.K. Dick’in "karanlýðý taramak" isimli romanýndaki polis kýyafeti metaforu..
Sosyal Medyada Paylaşın: