Annemin anısına
Sýfýrý tükettim
Eve gelirken börek hamuru alayým dedim
Cepte 5 lira var
Börek 7 lira
Evdeki hesap çarþýya uymuyormuþ demek
Yaþayarak öðrendim bunu da
Milföy böreðini çok severim
Ýlk kez lisede yemiþtim, ilçede
Köyde öyle þeyler olmuyordu o zamanlar
Iscacýk çörekler vardý
Arada bir de fetil
Az ilerde bir parka attým kendimi
Þair Nedim parký ismi
Ýþten gelmiþim üzerimde alçý ile karýþýk çimanto
Yorgunum
Annem gelir aklýma yorulunca
Öyle yorgunum ki öldürseler duymam bile
Bir yaným zaten intiharla karýþýk
Üzgün bir bankla yalnýzým
Çocuklara bakýyorum
Yanýmda ölü bir kuþ
Kimse kaldýrmamýþ
Bankýn yanýnda ki aðaca gömüyorum onu
Ýçimde ki þiir büzüldü
Yüreðime üzgün kelimeler dizildi
Bir çiçeðe takýlý veridi gözlerim
Derin bir suya dalar gibi geçmiþime daldým
Gördüm yaþananlarý
Ölülerimi
Çocuklarý
Üzerine toprak attýðým onlarca çocuklarýn yüzlerini
Onlar ki,
Hep birer çiçek ölüsü gibi yatar toprakta
Teni bembeyaz ve soðuktur
Taþtýr
Sonra annemi gördüm
Sordum; "Bu parkta neden oturuyorum ben?
Þairi çoktan ölmüþ bu parkýn
Ben alalade yoldan geçen biriyim
Beni öldürecek bu bank
Derinlerime indiriyor
Çocuklar gülüyor bombalar patlýyor bende
Annemi anýmsýyorum
Eli yanmýþ bir gün.
Hep gösterirdi, "Bu benim Erdoðan’ýmýn izi derdi."
Evlatlarýndan ayýrmýþlar onu
Üzümüþler, iftira atmýþlar
Ablam anlatýrdý bazen akþam yemek yerken. Kursaðýmda kalýrdý her þey.
Ablam sakatdý çocukken.
Þimdi çocuðu sakat.
Ablama ölürüm ben.
Hastaneden hastaneye gitmiþ annem ablam için
Annem bir gün deniz kenarýndan geçerken cam kenarýnda aðlamýþ.
Öyle diyor ablam.
Camýn yansýmasýndan görmüþ gözlerini.
Sormuþ; "Anne niye aðlýyorsun?"
"Ayaðýma taþ baðlasamda þu denize atsam kendimi kýzým." demiþ.
Ablam;
"Hastaneye vardýk, acýktýk anne deyince"
Hastanede herkes evlerinden getirdikleri yemekleri yerken.
Annem markete gidip yoðurtla ekmek almýþ.
Ablam hep benim yediðim en güzel yemekti der ve anlatýrdý.
Anneler ölürse çocuklar yere düþer.
Yokluðun yoksulluðun annemin ayaðýný öpemediðim bir zamandan geliyorum ben çocuklar.
Siz iyi ki beni tanýmadýnýz
Ve eve geldim
Öðleyi kaçýrdým, ikindiyi buruk kýldým
Ýçimde bir þeyler ölüyor
Öyle þeyler ki
Ölüyor iþte, yerini bir baþka þey doldurmuyor
Ablam yemek yapýyor
"Hadi abla bak öldüreceðim kendimi" diyorum ona açlýktan
O gülüyor bombalar patlamýyor artýk
Yaþýyorum ama nasýl
Ýçimde çocuklar ölüyor
Üzerimde intiharlar
Aþktan öte yaralarým oldu benim
Ben hep anama hayrandým
Ömer Altýntaþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.