ERMENEK

Sayýlmaz ki Ermenek’te kaleler,
Solmaz burda mor menekþe, laleler,
Çaðlar durur, kapýz kapýz dereler,
Keklik sesi Ermenek’in daðlarý.

Uzanýnca ceviz toplar ellerin,
Üzümüne doymaz ki dillerin,
Bayram eder, sen baktýkça gözlerin,
Yeþil yeþil Ermenek’in baðlarý.

Seyretmeye doyulmaz ki Ermenek,
Gelip batýrmadan tatmanýz gerek,
Cevizdir harcý, kapama börek,
Hüner saçar Ermenek’ in kýzlarý.

Her adýmda ayak deðer taþýna,
Çeþni katar yeþilliði aþýna,
Naðme olur kuþ sesleri sazýna,
Sýla söyler Ermenek’in rüzgârý.

Sarp yerlerin gelinidir Ermenek,
Ekmek yenir, alýn teri dökerek,
Vali beye büyük rica; yol gerek
Bitmek bilmez Ermenek’in yollarý.

Özbekoðlu böyle över vataný,
Gece gündüz kara elmas kazaný,
Buðdayýndan ayýrdýkça samaný,
Tozar durur Ermenek’in harmaný.

1994 Konya
Durmuþ Ali ÖZBEK

Sosyal Medyada Paylaşın: