gece boyu titreye titreye yandýydý mum
sayýklýyordu duvar da gezinen gölgeler
yüzünü saklayan soðuk bir keder
içerde yaðmur sesi
aðýr sustu
kýyamet
kapýsýný ardýna kadar açýk unutmuþtu
inanýlmaz hayat kýrýklarý yaþadýk
inanýlmaz kan kayýplarýmýz oldu
davullu zurnalý ihanetler gördük
uzak geçmiþimizden
yüzlerini getiremem sözlerimin önüne
yalnýzlýðýn kuytusuna sýðýnmýþ bölge
tütsüden ve külden var olan gölge
milyonlarca kadýn ve adam
siyah fiyonklardan fýrladýk
delik ayakkabýlardan
korkudan
bekledik
iri kehribar tespih
apansýz ipini koparýyor
karla karýþýk yaðmur yaðýyor
tutanaða geçiyor acýlar peþpeþe
bütün kadýnlarý tenzih ediyorum
ve erkekleri
insanlýk ölmüþ
herkes öldü deyince þirke
herkes ölüyor deyince sýraya giriyorum
eski bir þehrin kendisi gibi sabahýndan
el salla
çünkü herkes gider bir gün
kimi azmettirir
kimi memnun
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
abim... canım abim öğretmenin vedası... yağmur... kuş kanadı... beyaz atlı prens... gökyüzü... gökyüzü... ay yıldızlı uçurtma... yalancı çiçek...