Mor vakitlerdi, Sonbahar kokusu düþmüþ Bütün ümitler bir boþlukta Çaresiz dolaþtýðým, Þehrin dar ve eski Sensiz boþ sokaklarýnda Býrakýp giderken sen Akýp giden zamanýn Senden öncesi yoktu, Kaldýrýmlara býraktýðýn Zamana sýðmayan Ne kaldýysa artýk aklýmda, Kuru inatlar dökülür Geçmiþin kaybolan hatýralarýnda.
Ve,.. Þimdi, Beni her gün aðlatan, Baktýkça içimi kanatan, Yine bütün yalnýzlýðýmla Yürürken sokaklarýnda Anýlarýn gizemi dolaþýr, Avuçlarým da kalan sýcaklýðýnda. Unutursun demiþtin, Bitmez sandýðým Masum bakýþlý güzel gözlerinde, Hayallerim,haykýrýþlarým Düþlerimde savrulur,tükenir Yüreðimi yakan bakýþýn Kaybolurken gözlerimden Hala hissederim. O,. sýcak, Yanaðýma kondurduðun, Ýlk buse var ya!. Senden bana kalan son hatýra...
Sosyal Medyada Paylaşın:
mitat noyan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.