Deðmeden geçiyorum artýk bazýlarýna en çok þaþýrmamayý öðrendim O bunu yapmaz dediðim nice insanlarýn tamda bunu yaptýklarýný öðrendiðimden beri deðmeden geciyorum
Ýnsan olmayý baþaramayan Birilerine fazla geliyorum En iyi versiyonumu tamamlamaya çalýþýrken bir þeyleri eksik yapýyorum galiba Kendi ayýplarýný örtmek için baþkalarýnda ayýp arayan megolamanlar Asyagýlýk kompleksi taþýyanlar yüzünden dudak kenarý gülümsemelerimde arttý bugünlerde
Kimse farklý gelmedi þu dünyaya yaradýlýþýmýz aynýyken hepimiz oksijensiz yaþiyamiyorken, bizi farklý kýlan ne ýrkýmýz ne zenginligimiz ne güzelligýmiz ne de konumumuz olmalý sadecene takvamýz ve insan olabilme erdemini taþýyor olmamýz farklý olmalý
Ama ne yazýk kimse kendine pek dönüpte bakmýyor kendini kaf daðýnda görüp dururken Unutuyor insan çýrýlçýplak dünyaya geldiðini Ve yine deðersiz bir bez parçasýyla gömülecegini Ýþte bu yüzden deðmeden geçip gitmeyi öðreniyorum kalbine deðemedigim Kalbini unutmuþlarýn hayatýndan sessizce geçip giderken...
Nevin Aktekin Gülfýrat
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nevin Aktekin Gülfırat Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.