Kalbime Dokununca

sen kalbime dokununca
yeniden yarattýn kalbimi
yeniden sevdirdin
yeniden gülmeyi öðrettin kalbime

içimde yaþayan bir mevsim gibisin þimdi
kar altýnda kalsam
çiçek açýyor yüzüm
yaðmur altýnda kalsam
gökkuþaðý gibi rengarenk bakýyor gözlerim
fýrtýna kopsa bedenimde
güneþ doðuyor göðsüme

aslýnda
bu dünya nasýl bir yer dediklerinde
sen yanýmdaysan mükemmel bir yer diyorum
sen yoksan eðer
hiç yaþanýlýr gibi deðil diyorum
sen dünyadan daha güzel bir þeysin
dünya senin yanýnda hiçbir þey gibi

ve yüreðimin dili sensin
seni konuþup
seni anlatýyor tüm evrene
seni yaþayýp
seninle nefes alýyor
seni düþünüp
seninle sabahlýyor
karanlýk gecelerde
karanlýk özlemlerde
karanlýk düþlerde
karanlýk þarkýlarda

sen kalbime dokununca
yüreðimin çýkmaz sokaklarý
birdenbire güneþe açýlan bir kapý gibi oldu
karþýmda gökkuþaðýnýn yedi rengi
karþýmda çocuklarýn gülen yüzleri
karþýmda kuþlarýn seviþmeleri
karþýmda kuruyan çiçeklerin filizlenmesi
karþýmda bitmeyen savaþlara barýþ geldi

sen kalbime dokununca
Ýçimde bir çocuðun gülen yüzü gibi dolanýyordun
ve uçurtmasý tellere takýlmýþ bir çocuk gibi sessizdi gece
ve içimdeki senle kalýyordum bu dünyada
çünkü sen dünyadan daha güzel bir þeydin
çünkü sen bu evrenin en güzel þiiriydin
yüreðimin tellerine takýlmýþ
gökyüzüne özgürlük katýyordun

ibrahim dalkýlýç

21.12.2020
22.15 izmir
Sosyal Medyada Paylaşın: