Ýstanbul gibi uyandým bu sabah
Sanki on bin milyar adým gezinmiþ gibi üstümde
Bu sabah
Uykumu alamamýþken baþýmda korna sesleri
Henüz tanýþmamýþken misafir olmuþ yabancýlar sanki
Ýstanbul gibi sarýldým bu sabah
Daldýðým hayallerimde bir galata kulesi
Ýlla ki olur bir tepesinde güneþi
Umudu arayýp buldum bu sabah Ýstanbul gibi...
Belki sende beni Ýstanbul gibi bildin
O yüzden gücendin, utandýn, çekindin
O yüzden özün olamadýn kendini gizledin
Yanaklarýn kýzardý, yeþillendi gözlerin
Beni bir dinleseydi anlasaydý ya yüreðin
O zaman ona bak ne derdim;
Sen elinde pazar çantasýyla henüz gelmiþ bir köylü olsaydýnda
Ben seni hiç düþünmeden baðrýma basardým Ýstanbul gibi...
Çünkü ben senin gözlerinde ýþýldayan o çocuk bakýþý sevdim
Çünkü ben senin dudaðýnda toparlanmayan o çocuk gülüþü sevdim
Sen bende umut veren çocuk, ben sende Ýstanbul gibiydim...
...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.