Yalnýzlýk unutturmuþtu saatleri Ben iyi tanýrým Böyle uzun Böyle karanlýk geceleri
Bir þarký mýrýldanýyordu dudaklarým Hüzün doluydu dizelerim Ritim tutuyordu ayak seslerim
Elinde bir þiþe Bir sarhoþ göründü köþeden “Çok kederli söylüyorsun be arkadaþ” dedi “Biraz da neþeli bir þeyler mýrýldansana” “Neþeyi tarif et” dedim “hadi anlatsana” “Bileyim, öðreneyim” “Ondan sonra neþeden bahsedeyim” Durdu Bir acý tebessüm belirdi yüzünde Baþýný eðdi “Ben tanýmýþtým, bir zamanlar” dedi “Kýrmýzý kadife entarisi” “Yanaðýnda bir gamzesi vardý Neþe’nin” “Bak, ben Neþeyi tanýdým da n’oldu? ” “Her sözü, her nefesi yalan” “Kendisi ellerin oldu” Sonra uzatýp elindeki þiþeyi “Þimdi” dedi “Þimdi neþe bunun içinde” Yine güldü, yüzünde ayný acý ifade “Ýþte þiþe ile neþe”
Sonra sustu Baþýný kaldýrdý, yüzüme baktý Ve “Boþver be arkadaþ” dedi Sesine hüzün, sesine bir yorgunluk çökmüþtü “Boþver sen yine bildiðini söyle” “Mýrýldan bildiðin gibi öyle” “Ben tanýyor muyum, biliyor muyum sanki neþeyi” Fýrlatýp attý elindeki þiþeyi Yalpalaya yalpalaya yürüdü Döndü Karanlýk köþeyi Kayboldu gözden Sessizlik çöktü Karanlýðýn omuzlarýna yeniden
Yalnýzlýk unutturmuþtu saatleri Ben iyi tanýrým Böyle uzun Böyle karanlýk geceleri…
Gürsel ÝLERÝ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gürsel İLERİ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.