Çocukluguma dair..

çocukluguma dair...

Bilmem neresindeyim hayatýn
Sevgiyle baþlar her hikayem
Sonuda hep hüzünle biter
Satalýda hayli zaman olmuþ
Bir eskiciye..çocuklugumu annem

Sessiz bir dünyaydý çocukluðum
Ne uzaktan kumandalý bir arabam
Nede mantar patlatan bir tabancam
Hem o zaman öyle þeyleri bilmezdi babam

Oyuncaklarýma çekmiþtim belkide
Onlar kadar sessiz
Onlar kadar kendi halinde
Ne bir pazar komþunun uykusunu böldüm
Nede benden küçük oðlunu dövdüm
Hiç kimse olmasa eve geldiðimde
Açýpta bakmadým hiç dolabi
Ve hiçmi hiç þeker sanmamýþtým ilaçlarý
Çiçekli bir bahçemiz olmasa
Hep çamurlu yollardan gittim okula
Okullu oldum sýnýflarý doldurdum
camlarý açtým hep donan kuþlara
Ne bir sapan aldým elime
Nede bir yavru kuþu yordum
Ara sýra yalancý çoban oldum ama
Oyuncaklarým gibiydim iþte
Plastýk kadar sessiz bir çocuktum

Televizyondan tanýrdýk aþký
Reklamlara sorarsan çukulata gibiydi
Birazda þakasýydýya iþin
Araya fýstýklar girebilirdi
Yinede yanýtsýz kalýrdý sorularým
Galiba çocuklarýn aklý ermezdi..

Ama erken almýþtým cevaplarýmý
Daha ilk ayrýlýðýmda tanýrken aþký
Çocuktum gözlerimde yaþ vardý
Çamur yollarda kalmamýþtý artýk
Nede plastýk oyuncaklar
Her sey daha güzel..daha kolay ..daha sesli
Ama hiç birine dönüp bakmýyorum
Ýçimdeki çocuðu uðurlarken maziye
Ben halen çocukluðumu özluyorum

Sosyal Medyada Paylaşın: